Deze keer geen foto's. Daarvoor was het stresslevel iets te hoog... Wat was het geval?
Ik stond langs de weg geparkeerd op een aflopend pad met steentjes, wat een paar meter verder naar beneden overging in een smal bospaadje. Ik had hem er achteruit ingereden, zodat mijn voorwielen op de weg stonden. Bij het wegrijden vergis ik mij: ik denk dat hij in
z’n eerste versnelling staat maar hij bleek in de achteruit te staan... (Heb mij in deze Up wel eens eerder vergist, in de vorige zat de achteruit tegenover de vijfde versnelling) Omdat ik op een helling sta geef ik nog eens flink gas ook en schiet dus achteruit de weg af. Met 4 wielen in het grind. Vervolgens kon ik in z’n 1 gas geven wat ik wilde, maar ik kwam niet meer vooruit. In plaats daarvan groeven de voorwielen zich steeds dieper in de steentjeslaag en vormden zich een dichte stofwolk rondom de auto. Dus: uit de auto, steentjeslaag zoveel mogelijk egaliseren en opnieuw proberen. Helaas waren nergens planken o.i.d. te bekennen. Maar wat ik ook probeerde, iedere keer schudde de auto zich tot bijna aan de bodemplaat vast in de grond en begon bovendien langzaam richting bos te glijden. Centimeter voor centimeter. Ten einde raad maar besloten hulp in te roepen. Dus op de weg staan en wachten op een auto die voorbijkomt en dan de aandacht trekken. En dan hopen op iemand met een sleepkabel en een sterke auto, zodat de Up! naar boven de weg op kan worden getrokken. Na een paar minuten komt er een auto aan en die stopt nadat hij ons heeft zien zwaaien. Er stapt een stoere Zweed uit een Volvo 740 en nadat hij even peinzend naar onze auto heeft staan staren, houdt hij zijn hand op en vraagt of hij het eens mag proberen. Niet het gevoel hebbende een keus te hebben geef ik hem de sleutels. Hij loopt naar beneden de weg af en verdwijnt in onze Up. Dan start hij hem en laat hem tot mijn grote schrik achteruit het bos in rollen! Ik hoorde allemaal boomtakken langs de Up glijden, *taktakketak*
Toen nam hij een brullende aanloop en joeg de Up dwars door de grindhelling omhoog de weg op. Stof en steentjes vlogen in de rondte. Hij stapt uit, geeft mij de sleutels terug, wenst ons nog een fijne dag en rijdt weg. Oef!!
De schade lijkt mee te vallen. 2 hele kleine lichte krasjes op het rechterportier. Maar we konden wel verder, en daar waren we blij om. Dit is eigenlijk ook geen juiste situatie voor een Up natuurlijk.... Het is niet voor niks dat je hier vooral grote stoere auto’s ziet, grijs uitgeslagen van het vuil. En om een krasje geven ze al helemaal niet!